Het was de moeite waard!
“Het is gelukt”, was de eerste kreet die klonk toen we het bericht ontvingen, dat de Hermitage in Amsterdam ons koor op het programma wilde zetten om de tentoonstelling “1917 – Romanovs & Revolutie” (het einde van een monarchie) muzikaal luister bij te zetten.
“Het was de moeite waard”, was de eerste opmerking die alom gehoord werd na het optreden in de kerkzaal van de Hermitage, op zondagmiddag 19 maart 2017.
Het gebeurt dan ook niet dagelijks dat een amateurkoor de kans krijgt om in zo’n bijzondere ambiance te mogen optreden. Maar als je dan als koor, bij opkomst, een volle kerkzaal aantreft, waar zelfs de bezoekers een plaatsje in de vensterbanken hebben opgezocht om dit concert bij te wonen, dan borrelt de motivatie en adrenaline in de aderen om er een prachtige gebeurtenis van te maken . . . . . . . en dat werd het.
Het is natuurlijk een hele onderneming om, vanuit het Limburgse, een concertje te gaan geven in Amsterdam (heen en terug toch zo’n vijf uurtjes in de bus), maar dat is te verwaarlozen bij de voorbereidingstijd van het muzikale programma en de totale organisatie van zo’n dagtrip.
Het programma moest afgestemd zijn op de lopende tentoonstelling en in onderling overleg tussen Hermitage en koor werd een programma overeengekomen met Russische en Oost-Europese muziek, dat onder de titel “Russian Roots” gepresenteerd zou worden. Het lijdt dus geen twijfel dat er een stevige repetitietijd aan dit concert vooraf ging om het programma, van ongeveer een uur, voor te bereiden, met voor het koor grotendeels nieuwe werken.
Het Mannenkoor DSM•SABIC stond er niet helemaal alleen voor en met bas/bariton Bèr Schellings en klarinettist Vinesh Dijkstra, die zowel in solo optredens als samen met het koor bijdroegen aan dit muzikale snoepje van de week, werd het publiek overladen met een heerlijke variëteit aan muziek. Het totale muzikale gebeuren werd ondersteund door Gerald Wijnen aan de vleugel en het geheel werd in goede banen geleid door onze enthousiaste dirigent Wim Schepers.
Toen het “Hei . . . . . Hei” klonk, aan het slot van het laatste werk “Dorogoj Dlinnoju”, was het publiek laaiend enthousiast en weigerde de zaal te verlaten zonder een toegift.
Toen het koor, na afloop van het concert, een rondvaart maakte door de Amsterdamse grachten, werd het, zelfs zonder smoking, nog herkend door bezoekers en vanaf de wal toegezwaaid.
Na een afsluitend etentje werd vermoeid maar voldaan de bus opgezocht voor de terugreis naar Geleen.
Wat overbleef was een heerlijk en voldaan gevoel, dat moeilijk in woorden samen te vatten is.
Het was niet alleen de moeite waard, maar méér dan waard!
Het slotlied in de Hermitage: Dorogoj Dlinnoju
